तपाईंले कक्षामा पढाइरहँदा
कयौंपटक भन्ने गर्नुहुन्छ
नानीबाबुहरु ध्यान दिएर हेर
भाइ बहिनीहरु शान्त भएर सुन ।
नानीहरुलाई देशको कर्णधार भन्नुहुन्छ
उनीहरू काँचो माटो हुन् भन्नुहुन्छ
उनीहरु खाली कागज हुन् पनि भन्नुहुन्छ
नानीहरु सुनिरहन्छन्
तपाईंको उपदेशका धारावाहिक शृङ्खलाहरु ।
पटक पटक यस्तै भन्दाभन्दै
तपाईंको घण्टी सकिन्छ
दिन सकिन्छ
हप्ता, महिना अनि बर्ष सकिन्छ ।
यसरी नै बर्षभरि
तपाईं बोलीरहनु हुन्छ
हल्ला गरिरहन्छन् मनमौजि नानीबाबुहरु ।
जब परीक्षाको दिन
३ घण्टा तपाईं मौन बस्नुहुन्छ
हेर्नुस् त ! बिद्यार्थी कति चिन्तित छन् आाज ।
नढाँटि भन्नुस् सर
गोठालो नै भइयो जस्तो लाग्छ कि लाग्दैन तपाईंलाई ।
सर नरिसाउनु होला
तपाईंले नै उनलाई अक्षर चिनाउनु भयो
मेरी छोरी आफै किताब पढ्न सक्छीन्
अब तपाईं पाठ पढेर सुनाउन बन्द गर्नुस् ।
पानीले बाटो आफैं बनाउछ सर
तपाईं पोखिदिनुस मात्र ।
कुलो खन्न बन्द गर्नुस् ।
फेदमा उकेरा लगाइदिनुस
मलजल फेदमै हालिदिनुस् ।
रुखलाई सलाइन चढाउन बन्द गर्नुस् ।
मैले घरमा सुगा पनि पालेको छु
हिजो उ आफै चरेर अघाउथ्यो
आज मेरो पाठ पढ्छ
मैसँग गुहार्छ भोक लागेपछि ।
देशका कर्णधार हुन भने
भोलीका चम्किला तारा हुन भने
धुलो, मैलो र दाग लाग्नबाट बचाइदिनुस्
रेति नलगाउनुस् ।
काँचो माटो होलान् कति
प्लटिङ्बाट बचाइदिनुस्
भोलि लटरम्म बाली फल्लान्
घैटो, खुत्रुके नबनाउनुस् ।
अन्तमा मेरो यत्ति अनुरोध छ सर !
यदि खाली कागज हुन् भने
यो काम तपाईंले मात्र गर्न सक्नुहुन्छ
मलाई विश्वास छ सर
एउटा सानो भुगोलको नक्सा भर्नुभन्दा
बरु खेलौना सहि रकेट, हवाईजहाज बनाएर
खुला आकाशमा हलुकासँग उडाउन दिनुस् ।
के थाहा ,
तपाईंले नै पढाएको उद्धेश्यजस्तो
भोलि उडी चन्द्र छुन्छ कि एक !!
लेखकः प्रमोद अधिकारी
